Hobbels en bobbels in mijn schrijfreis
Hobbels en bobbels in mijn schrijfreis
Het jaar 2014, ik schreef mijn eerste boek voor volwassenen na het schrijven van een (voor)leesboek en een young adult. Een POD uitgever en zij (de uitgever die inmiddels haar uitgeverij heeft opgeheven) liet mij in de waan dat ik een superboek had geschreven. Niets was minder waar. Het werd een boek vol fouten, grammaticale missers en inhoudelijke fouten. Dat vertaalde zich in vernietigende recensies. De andere kant was dat ik door dat boek ook fans kreeg. Bijzonder, maar dat motiveerde mij om mezelf te verbeteren, een beter boek te schrijven. Echter … een slecht debuut blijft je lang achtervolgen.
In datzelfde jaar lanceerde Hebban het platform dat nog steeds een groot succes is. Ik was erbij en daar zag ik al die bekende schrijvers. Mijn idool, mijn voorbeeld was er ook. Ik heb al haar boeken. Marelle Boersma. En daar sta je dan als beginner. Ik had het lef niet om haar aan te spreken. Sterker nog, ik durfde haar amper aan te kijken, en dat terwijl zij zich zo makkelijk tussen al die lezers en schrijvers bewoog. Pssttt … Marelle weet dit niet.
Schrijven is een vreemde passie. Het laat me niet los. Verhalen komen en die kan ik niet negeren. Mijn tweede boek werd ook nog uitgegeven door dezelfde POD uitgever. Dom, fout. Ik weet het niet. Het bleek later een onderdeel van het leerproces.
In 2016 schreef ik Waanidee en dat boek is eigenlijk nu heel actueel. Ik vond een fijne uitgever en daar heb ik geleerd wat een boek schrijven werkelijk inhoudt: keihard werken en er samen iets moois van maken. Mijn raad aan beginnende schrijvers is volhouden. Niet opgeven, ook al lijken de hobbels en bobbels steeds hoger te worden.
In 2019 zette ik mijn virtuele schrijfreis om in werkelijkheid. Een schrijfretraite in Portugal. En je raadt het ongetwijfeld al. Bij Marelle en haar man. Daar zijn de eerste stappen gezet voor mijn meest succesvolle thriller Ongenadig.
Aan mijn schrijfreis is nog geen einde gekomen. Ieder boek is een toevoeging aan het leerproces. Voor mij is het belangrijkste: Hoe houd ik mijn lezers in de ban van het verhaal? Waar trek ik de grens tussen het toelaatbare en de absolute gruwel? Ik vraag het me weleens af. In het dagelijks leven ben ik soms zelfs verlegen, terwijl in ik in mijn boeken de meest afschuwelijke personages en moorden op papier kan zetten. Ben ik ook zo’n verknipte schrijver?
In mijn thrillers zoek ik die grenzen op en dat geeft vaak wisselende meningen. Liefhebbers vinden het geweldig, de iets meer behoudende lezer niet en dat maakt het schrijven zo leuk. Mijn nieuwe missie is het zoeken naar “de gulden middenweg”.
Voor de lezers van dit blog: Waar ligt voor jou in thrillers de grens van het toelaatbare?
***********
Karin Hazendonk (Utrecht 1961) raakte al op jonge leeftijd gefascineerd door boeken en het was haar dan ook al snel duidelijk dat ze ooit zelf zou gaan schrijven. In het dagelijks leven is ze bij een klein bedrijf werkzaam als boekhouder. De avonden en weekenden zijn gereserveerd voor haar gezin, twee herdershonden en haar grootste liefhebberijen: lezen en schrijven. Er zijn inmiddels verschillende thrillers uitgekomen, die uitgegeven worden door uitgeverij Letterrijn. En inmiddels schrijft Karin aan weer een volgende thriller.
***********
De reis van de schrijver
DE SCHRIJFREIS is een initiatief van Marelle Boersma. Met deze serie blogs geschreven door ‘haar’ schrijvers, geeft Marelle schrijvers een podium om zichzelf én hun schrijfreis te laten zien om zo andere schrijvers te inspireren.
Wil je ook een blog schrijven over jouw schrijfreis, neem dan gerust contact op en wie weet staat jouw mooie schrijfreis hier straks tussen.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!