Wat kun je leren van ‘De Verraders’?
Als thrillerliefhebber was ik direct geïntrigeerd door het format van het tv-programma ‘De Verraders’. Allereerst omdat het een avondje pure ontspanning is vol spanning, maar ook omdat ik het leuk vind om mee te puzzelen om een dader – in dit geval een verrader – te vinden. Maar dat puzzelen zat nu anders in elkaar: Lees meer
Hoe ontdek je wat jouw schrijfstijl is? Welke schrijfstijl past bij jou en jouw verhaal? Ga op ontdekkingstocht en groei als schrijver.
In interviews krijg ik heel vaak de vraag: waarom heb je gekozen voor het schrijven van thrillers? Vaak is mijn antwoord: omdat het mijn favoriete genre is. En daarbij lieg ik geen enkele letter. Ik las en lees graag thrillers, ik hou van de snelheid, van de spanning en vooral van het puzzelaspect dat in thrillers nu eenmaal groot is.
Toch heb ik naast al die thrillers ook een autobiografische roman geschreven.
Ilse Karman, die mijn thrillers uitgeeft, las dit boek en zei: ‘Wat heb je dit prachtig geschreven. Wat mooi om te zien dat jouw schrijfstijl ook geschikt is voor romans.’
Ik heb later nog vaak gedacht aan deze opmerking. En de gedachte die daarna vaak opkwam was: Wat is mijn schrijfstijl? Hoe komt het dat lezers zeggen: Dit is een echte Marelle? Ben ik nou een thrillerauteur of kan ik beter (of ook) romans schrijven?
Schrijfstijl.
Schrijven heeft veel weg van praten en toch is het anders. Ik denk zelfs dat als ik mijn boek met een spraakprogramma zou schrijven er een ander boek zou ontstaan. Misschien niet inhoudelijk. Maar wel qua stijl. En schrijfstijl is heel persoonlijk. Mijn schrijfstijl past bij mij. Ik kan je niet leren om als Marelle te schrijven. Gelukkig zit niemand daar op te wachten :-)
Maar ik kan je wel leren om je eigen schrijfstijl te ontdekken. Met een paar speelse oefeningen die ik afgelopen zomer in Frankrijk heb gegeven, kwam ik tot de ontdekking dat er ongelooflijk veel in schrijfstijl verborgen ligt.
O wacht, dat is nog leuk om te vertellen.
Ooit kreeg ik een cursist tijdens een schrijfweekend die graag een thriller wilde schrijven. Prima. En dus hielp ik haar met die specifieke opbouw, boeiende personages en natuurlijk met de techniek ‘spanning integreren’. Maar hoe ze ook haar best deed, dat spannend schrijven zat niet van nature in haar. Ze schreef prachtige zinnen, ze raakte me met haar verhaal, maar spannend? Nee, niet echt.
Uiteindelijk heeft ze een persoonlijk traject bij me gevolgd en hebben we helemaal gefocust op SPANNING. Ik gaf voorbeelden hoe ze bepaalde scènes spannend kon maken, en hoe ze dus echt die thriller kon schrijven. Want dat was haar wens! Uiteindelijk is ze gedebuteerd met een thriller! Superfijn. En toch ook geschreven in haar eigen schrijfstijl.
Hoe zit het nu met schrijfstijl?
Schrijfstijl is van grote invloed op elk verhaal. Het maakt dat je een lezer kunt ontroeren, kun verwonderen of op het puntje van de stoel kan laten zitten. Maar schrijfstijl bestaat in feite uit twee delen:
– jouw persoonlijke schrijfstijl – wie ben jij?
– schrijfstijl afhankelijk van het genre – welk genre schrijf je?
Die eerste kan ik je niet leren, maar je kunt hem wel ontdekken, én wat aanscherpen. Het gaat daarbij vooral om veel doen met daarbij tips hoe het eventueel anders kan. En het gaat om veel schrijven en steeds verder ontdekken wat bij jouw past.
Die tweede vorm van schrijfstijl (genre) kun je niet alleen ontdekken, je kunt hem ook aanleren en verder aanscherpen. En weet je: dat is nog leuk ook.
Dus ontdek je schrijfstijl is eigenlijk: ontdek beide schrijfstijlen. Wat is jouw schrijfstijl? Ben je net zo nieuwsgierig als ik?
NB: In de online cursus Start met schrijven ga je o.a. ontdekken hoe leuk het is om eens iets anders te schrijven. Je ontwikkelt op die manier beide schrijfstijlen en krijgt steeds duidelijker wat bij je past.
Doordat ik zelf de oefeningen maakte, vroeg ik me zelfs af: wat zit er nog meer in me? Ga ik misschien een keer een kinderboek schrijven? Of toch dat verhaal dat ik al heel lang in mijn hoofd heb en niet geschikt is voor een thriller? Maar wat het ook wordt: het wordt in ieder geval een echte Marelle. Mijn identiteit als schrijver en mens verandert niet.
____________________________________
Marelle Boersma is auteur en schrijfdocent. Er zijn inmiddels vijftien thrillers verschenen die diverse prijzen gewonnen hebben. Op dit moment schrijft Marelle aan een serie Vertrekthrillers, zoals Chateau de Provence en Ciao Sicilia.
Ze geeft diverse schrijftrainingen in binnen- en buitenland, waarbij vooral de toepassing van de techniek haar missie is. Dit kan in de Online Schrijfschool. Maar ook tijdens een schrijfweekend in Nederland of tijdens een schrijfvakantie of schrijfretraite in Logis Delicieux in Frankrijk.
Het is me weer gelukt: mijn nieuwe thriller Blind date is klaar en verschijnt in januari. Dat blijft spannend! Daarnaast schreef ik dit jaar een levensverhaal samen met mijn vader. Het zijn twee totaal verschillende genre’s. Dat was best even schakelen voor mij. Natuurlijk was het niet de bedoeling dat mijn levensverhaal vol zou zitten met achtervolgingen of vette cliffhangers.
Een jaar of drie geleden ben ik als schrijfdocent begonnen. Een goede keuze, want het is elke keer genieten. Ik begrijp de droom om een boek te schrijven, omdat ik ooit zelf in die situatie zat. Nu ik weet wat erbij komt kijken en vooral ook welke valkuilen er op de loer liggen, kan ik anderen helpen.
Sinds ik gestart ben met mijn schrijftrainingen krijg ik steevast dezelfde vraag: Waarom leid jij je concurrenten op?
Tja…
Goede vraag…
Mijn wens om mensen te helpen is gewoon groter dan mijn angst voor concurrentie. Het docentschap zit ook gewoon in me. Ik begeleid al vele jaren studenten op de universiteit en ik haal veel voldoening uit het feit dat ik studenten nog enthousiaster kan maken als ze begrijpen hoe het in elkaar steekt.
Natuurlijk word ik ook voortgestuwd door mijn eigen ervaringen toen ik zelf die allesoverheersende wens had om een boek te schrijven.
Hoe dat ging? –> Hoe ik schrijfster werd
Als je leuk werk hebt, geeft dat voldoening. Als je complimenten krijgt, wordt het alleen maar leuker. Dus ik geniet ervan als mensen al op de vrijdagavond van het schrijfweekend tegen me zeggen dat hun weekend na hun eerste coachingsgesprek al geslaagd is. Dat ik zie dat er kwartjes vallen. Dat ik hoor dat ze ineens ook begrijpen waarom hun plot niet goed is. Of dat ik een diepe zucht hoor: “dat wordt schrappen…”
Maar ik begin pas echt te stralen als ik hoor dat een van mijn cursisten een contract heeft gekregen bij een uitgeefster.
Komend weekend 30 augustus debuteert Susan Moonen met haar thriller ‘Conflict’ Het boek is afgelopen voorjaar als ebook verschenen, maar komende zaterdag krijgt ze dan ook het papieren boek in handen. Natuurlijk ga ik naar haar boekpresentatie. Ik mag zelfs een woordje spreken! Ik verwacht dat Susan die middag het stralende middelpunt zal zijn. Maar mocht je ergens in een hoekje een lichtstraal zien, dan ben ik dat.
Hoe mooi is het om te zien dat een van mijn cursisten debuteert!
________________________________________
Marelle Boersma is auteur en schrijft boeken over actuele misstanden, vaak gebaseerd op waargebeurde verhalen. Daarnaast is ze schrijfdocent waarbij ze aankomend schrijvers helpt hoe ze hun verhaal op een pakkende manier kunnen opschrijven. Deze schrijftrainingen worden overal in het land gegeven aan kleine groepen, zodat iedereen voldoende persoonlijke aandacht krijgt.
De trainingen zijn geschikt voor zowel beginnende als gevorderde schrijvers.
Tijdens de schrijfweekenden én de schrijfvakantie naar Toscane staat jouw eigen verhaal centraal. Dat kan zowel een fictief verhaal, een jeugdboek maar ook een autobiografisch verhaal zijn. Je leert welke schrijftechnieken je nodig hebt voor een goede opbouw van een verhaal. Daarnaast krijg je een persoonlijk coachingsgesprek.
Tijdens de schrijftraining spannend schrijven in september leer je meer over de verschillende schrijftechnieken, zoals hoe je een stevig plot bouwt en hoe je personages tot leven brengt. Een training met veel basisvaardigheden die je nodig hebt om een geweldig boek te schrijven!
_________________________________________
Research doen gaat soms ver
Voor elk boek doe ik research. In mijn geval zeker belangrijk omdat mijn verhalen zich op de grens van fictie en waarheid afspelen. En dus moet alles kloppen; in ieder geval zo veel mogelijk. En dus ben ik vele uren aan het speuren naar informatie, koop ik boeken over het onderwerp, en maak afspraken met mensen die me meer kunnen vertellen.
Ik ga ver. Soms erg ver
Natuurlijk schrijf ik fictie, maar mijn verhalen moeten realistisch zijn omdat ze gebaseerd zijn op waargebeurde ervaringen. En om die waarheid zoveel mogelijk te benaderen ga ik best ver. Niet alleen technisch gezien, maar soms ook fysiek. Zo ben ik voor mijn boek De Babymakelaar zelf met de trein naar Poznan in Polen gereisd, heb daar in het natuurgebied rondgewandeld en heb er in gedachten het vervallen slot neergezet dat een grote rol speelt in het boek. Die sfeer proeven is voor mij erg belangrijk.
Valkuil
Sinds ik schrijftrainingen verzorg zie ik ook dat veel research doen een valkuil kan zijn. Niet alleen omdat het soms flink uit de klauwen loopt, en de start naar het daadwerkelijke schrijfproces hierdoor steeds uitgesteld wordt. Maar ook doordat beginnende schrijvers graag willen laten zien wat ze weten over het onderwerp. En dus volgen er vele alinea’s met informatie waar de lezer zich doorheen moet worstelen.
Minder is meer
Het is een bekende term in de schrijverswereld: minder is meer. Hoe krachtiger je tekst is, hoe meer je de lezer betrekt bij je verhaal. En natuurlijk wil je laten zien dat je heel veel afweet van je onderwerp. En natuurlijk vind jíj al die informatie belangrijk. Maar is het ook onontbeerlijk voor je verhaal? Kan de lezer zonder? Vaak wel. Zelf beschrijf ik maar een heel klein percentage van wat ik weet in het verhaal. De rest is vooral belangrijk voor jouzelf. Om je in te leven. Om de sfeer neer te kunnen zetten. Om die lezer vooral met vraagtekens te confronteren. Ga dus niet te ver! Want dan verdwaalt de lezer.
Bang aangelegd ben ik niet. Ik schrijf graag over gevaarlijke mensen, spannende gebeurtenissen en enge ervaringen. Is er dan niets wat ik eng vind? Natuurlijk wel: opgesloten zitten. Het idee dat ik ergens vast zit, het gevoel dat ik niet zelf kan beslissen of ik weg kan, benauwt me. Ik zie graag licht en ruimte om me heen. Natuurlijk gebruik ik deze angst bij mijn schrijfwerk. Niet alleen in hoe ik woorden en zinnen aan elkaar puzzel, maar vooral ook bij hoe ik me als schrijver opstel.
De meeste mensen zien bij het woord ‘schrijver’ een stereotiep figuur voor zich: een warrige grijsaard die als kluizenaar opgesloten zit in zijn zolderkamer. Liefst ook nog worstelend achter een typemachine. Nou heb ik geen zolderkamer, dat scheelt. Maar daarnaast zou het me vreselijk benauwen. Hoe kun je schrijven over mensen als je van de buitenwereld afgesloten bent? Als je geen contact hebt? Mijn inspiratie zou spontaan opdrogen. Ik ben een mensenmens, sta graag in contact met mijn lezers, en ik besteed daar dan ook veel tijd aan. Graag zelfs.
Mijn creatieve brein – waar ik zelf soms erg moe van word – heeft weer iets nieuws bedacht. Want zelfs in mijn eentje schrijven aan een boek wilde ik eens anders aanpakken. En dus schrijf ik nu een interactieve thriller. Kijk, en dat is ineens doodeng. Want hoe moet dat als ik vastloop? Geef ik niet teveel spoilers weg? Verliezen mijn lezers de interesse niet bij een dusdanig lang traject? Eng dus.
Nou hou ik wel van een uitdaging en dus ga ik met de billen bloot. Ik post regelmatig polls waarin iedereen kan stemmen op een naam van een personage of de locatie waar het verhaal zich afspeelt. En ik stel vragen die allemaal een relatie hebben met mijn thriller. Wat zou jij doen als je na een etentje bij een vriend opgesloten blijkt te zijn in zijn huis? Dat soort vragen. In het begin hebben de lezers en ik elkaar wat aarzelend afgetast, maar nu loopt het als een trein. Er worden veel reacties geplaatst, waar ik inspiratie uithaal.
Toch is het een van de engste dingen om te ondernemen als schrijver, omdat publiekelijk op je bek gaan niet echt fijn is. Maar, zoals gezegd, gelukkig ben ik niet bang aangelegd. En die blote billen? Ach, die zijn sinds de 50 grijze tinten helemaal hot.