Schrijven is schrappen

Ik hou enorm van verre reizen. En van fotograferen. Deze combinatie zorgt ervoor dat ik bij thuiskomst vaak een verzameling heb van minstens tweeduizend foto’s. Soms zelfs nog meer. Pas als ik daar achter kom, baal ik. Want daarna ben ik vele weken bezig om de beste foto’s te selecteren. En sinds kort ga ik daarin heel ver, want ik weet inmiddels dat na zo’n vijftig foto’s de aandacht bij mijn familie en vrienden behoorlijk weglekt. Dus ik delete me suf en maak zelfs een selectie van een selectie, zodat mijn vakantieverhaal boeiend blijft.

Alles uitleggen

En zo zit dat dus ook bij schrijven. Veel schrijvers zijn enorm enthousiast verhaallijnen aan het bedenken, gooien er nog een subplotje tegenaan en introduceren een grote groep personages. Liefst wordt de hele boel dichtgesmeerd met schitterende beschrijvingen van de omgeving en een uitgebreide karakterschets van het hoofdpersonage. De lezer moet toch weten waar het zich afspeelt? En toch ook hoe het hoofdpersonage er precies uitziet?

Selluf ontdekken

Op zich is er helemaal niets mis met een dergelijke productiviteit van details. Alleen… ze horen uiteindelijk niet allemaal in het boek. Deze week las ik in het boek ‘Schrijven is schrappen’* het volgende: ‘Een lezer die veel uitleg krijgt voorgeschoteld, zal onwillekeurig het idee krijgen dat de schrijver hem dom vindt. De lezer die op eigen kracht de subtiele verbanden ontdekt die de schrijver in het verhaal heeft geweven, voelt zich slim.’ Dus schrappen die overbodige woorden – zinnen – en ja, zelfs hoofdstukken!

Weg ermee!

Natuurlijk is dat moeilijk. En het doet zelfs pijn. Vooral als je dacht dat je een paar geweldige scènes had geschreven. Maar hebben ze wel een functie? Nee? Weg ermee! En daardoor loopt de teller van het aantal woorden ineens hard terug, terwijl je zoveel tijd besteed hebt om een lekker dik boek te schrijven. Schrappen is vreselijk! Maar… het verhaal wordt wel veel beter van. De lezer zal zich slim voelen, omdat hij zelf ontdekt hoe alles in elkaar steekt.

De liphanger

Ik ben gek van schrijven. Ik weet ook dat je meestal veel van die woorden wel nodig hebt om uiteindelijk tot de juiste selectie te komen. Of misschien zelfs wel: een selectie van een selectie. Schrijven is net als fotograferen op vakantie: als je al tijdens de reis minder opnames maakt, dan mis je misschien wel die ene supermooie foto. Dus schrijf eerst het hele verhaal en durf daarna de noodzakelijke darlings om te brengen. Gun de lezer een boeiend verhaal en een kans om slim te mogen zijn.

* ‘Schrijven is schrappen’ van Hans Hogenkamp  (uitgeverij Atlas Contact)

Vind jij het ook zo moeilijk om scenes te schrappen? 

________________________________________

Marelle Boersma is auteur en schrijft boeken over actuele misstanden, vaak gebaseerd op waargebeurde verhalen. Daarnaast is ze schrijfdocent waarbij ze aankomend schrijvers helpt hoe ze hun verhaal op een pakkende manier kunnen opschrijven. Deze schrijftrainingen worden overal in het land gegeven aan kleine groepen, zodat iedereen voldoende persoonlijke aandacht krijgt.

De trainingen zijn geschikt voor zowel beginnende als gevorderde schrijvers.
In de trainingen Spannend Schrijven I en II wordt speciale aandacht besteed aan verschillende schrijftechnieken zoals show don’t tell , de opbouw van een verhaal en het werken met spanningsbogen.

_________________________________________