Tag Archief van: schrijven is schrappen

Hoeveel woorden bevat een boek?

De woordenteller

woordenteller boek

In het begin gebruikte ik hem niet. Eerlijk gezegd wist ik niet eens dat zoiets bestond. En ook niet dat het belangrijk was. Ik deed maar wat. Ik schreef gewoon maar door. Pagina na pagina, hoofdstuk na hoofdstuk. En zo bleek mijn debuut – zelfs na schrappen – meer dan 400 boekpagina’s te bevatten.

Inmiddels schrijf ik meer gestructureerd en minder wijdlopig. De woordenteller is hierbij een geweldig houvast. Had ik vroeger geen idee hoeveel woorden een gemiddeld boek bevat, nu is het aantal woorden een richtlijn bij de opbouw. Je moet na 30.000 woorden echt wel zo’n beetje de introductie achter de rug hebben.  Op dat moment zit mijn hoofdpersonage vaak al behoorlijk in de problemen.

Mijn eerste concept van een nieuwe thriller bevat meestal rond de 100.000 woorden. Liefst iets minder. Dit is het manuscript waarin ik lekker vrij kan associëren en waarin ik doodlopende wegen onderzoek. Daarna begint het schrappen en schaven. Hierdoor krijgt mijn verhaal meer vaart. Ik pak rigoureus de trage hoofdstukken aan, zet er nog wat spanning op en duw mijn personage nog iets dieper in de shit.

De tweede versie komt hierdoor op ongeveer 80.000 woorden uit. Die heb je wel nodig om een gedrukt boek van ongeveer 300 pagina’s over te houden. En dat lukt.
Maar niet altijd. Er zijn nu eenmaal altijd eigenwijze verhalen die iets meer woorden nodig hebben om het gevecht tot een goed einde te brengen. Maar zolang je maar niet gaat zwerven, en je een goede afsluiting voor ogen houdt, geven deze boeken nóg langer leesplezier.

Het aantal woorden is niet alleen belangrijk voor jou als schrijver, maar zeker ook voor de lezer. Stel je schrijft een boek van 50.000 woorden, dan wordt dat een dun boekje van zo’n 200 pagina’s. Een lezer moet daar ongeveer dezelfde prijs voor neertellen als voor een boek van 400 pagina’s, want de kosten om dat boek te maken variëren niet zoveel. Redactie, drukkosten, een coverontwerp, opslag bij CB, distributie, het kost allemaal geld. Deels zijn die gerelateerd aan het aantal woorden, maar veel zijn vaste prijzen per boek.

Dus het aantal woorden per boek is belangrijk. Zowel voor de schrijver die een goed afgerond verhaal wil schrijven, als voor de uitgever, die een goede prijs voor het boek moet bepalen om de kosten eruit te krijgen, als voor de lezer, die liefst niet de hoofdprijs wil betalen voor een te dun boek. Dus wat is nu een goed aantal woorden? Vaak komt dat uit op een boek van ongeveer 75.000 – 90.000 woorden: daarin past een goed afgerond verhaal, de kosten vallen mee en de prijs blijft betaalbaar. Iedereen tevreden.

PS: het is als schrijver leuk om bij te houden hoeveel woorden je op een dag schrijft. Hoeveel woorden schrijf jij gemiddeld op een schrijfdag?

Ik ben benieuwd naar jouw reactie.

______________________________________

Marelle Boersma auteurMarelle Boersma is auteur en schrijfdocent. Ze heeft boeken geschreven over actuele misstanden, vaak gebaseerd op waargebeurde verhalen. Op dit moment schrijft ze thrillers over mensen die alles achterlaten om een nieuw leven in het buitenland te beginnen. Een aantal boeken zijn bestsellers. Tijdens haar schrijftrainingen helpt ze aankomend schrijvers hoe ze hun verhaal op een pakkende manier kunnen opschrijven. Deze schrijftrainingen zijn overal online te volgen, mét interactief contact via de door haar opgerichte Online Schrijfschool.

Marelle organiseert al vele jaren schrijfvakanties en schrijfretraites zowel in Nederland als in het buitenland. Hier staat jouw eigen verhaal centraal. Je leert welke schrijftechnieken je nodig hebt voor een goede opbouw van een verhaal. Neem eens contact op hoe ze jou verder kan helpen.

_________________________________

Schrijven is schrappen

liphangerIk hou enorm van verre reizen. En van fotograferen. Deze combinatie zorgt ervoor dat ik bij thuiskomst vaak een verzameling heb van minstens tweeduizend foto’s. Soms zelfs nog meer. Pas als ik daar achter kom, baal ik. Want daarna ben ik vele weken bezig om de beste foto’s te selecteren. En sinds kort ga ik daarin heel ver, want ik weet inmiddels dat na zo’n vijftig foto’s de aandacht bij mijn familie en vrienden behoorlijk weglekt. Dus ik delete me suf en maak zelfs een selectie van een selectie, zodat mijn vakantieverhaal boeiend blijft.

 

Alles uitleggen

En zo zit dat dus ook bij schrijven. Veel schrijvers zijn enorm enthousiast verhaallijnen aan het bedenken, gooien er nog een subplotje tegenaan en introduceren een grote groep personages. Liefst wordt de hele boel dichtgesmeerd met schitterende beschrijvingen van de omgeving en een uitgebreide karakterschets van het hoofdpersonage. De lezer moet toch weten waar het zich afspeelt? En toch ook hoe het hoofdpersonage er precies uitziet?

Selluf ontdekken

Op zich is er helemaal niets mis met een dergelijke productiviteit van details. Alleen… ze horen uiteindelijk niet allemaal in het boek. Deze week las ik in het boek ‘Schrijven is schrappen’* het volgende: ‘Een lezer die veel uitleg krijgt voorgeschoteld, zal onwillekeurig het idee krijgen dat de schrijver hem dom vindt. De lezer die op eigen kracht de subtiele verbanden ontdekt die de schrijver in het verhaal heeft geweven, voelt zich slim.’ Dus schrappen die overbodige woorden – zinnen – en ja, zelfs hoofdstukken!

Weg ermee!

Natuurlijk is dat moeilijk. En het doet zelfs pijn. Vooral als je dacht dat je een paar geweldige scènes had geschreven. Maar hebben ze wel een functie? Nee? Weg ermee! En daardoor loopt de teller van het aantal woorden ineens hard terug, terwijl je zoveel tijd besteed hebt om een lekker dik boek te schrijven. Schrappen is vreselijk! Maar… het verhaal wordt wel veel beter van. De lezer zal zich slim voelen, omdat hij zelf ontdekt hoe alles in elkaar steekt.

De liphanger

Ik ben gek van schrijven. Ik weet ook dat je meestal veel van die woorden wel nodig hebt om uiteindelijk tot de juiste selectie te komen. Of misschien zelfs wel: een selectie van een selectie. Schrijven is net als fotograferen op vakantie: als je al tijdens de reis minder opnames maakt, dan mis je misschien wel die ene supermooie foto. Dus schrijf eerst het hele verhaal en durf daarna de noodzakelijke darlings om te brengen. Gun de lezer een boeiend verhaal en een kans om slim te mogen zijn.

* ‘Schrijven is schrappen’ van Hans Hogenkamp  (uitgeverij Atlas Contact)

 

Vind jij het ook zo moeilijk om scenes te schrappen? 

 

________________________________________

Marelle Boersma auteurMarelle Boersma is auteur en schrijft boeken over actuele misstanden, vaak gebaseerd op waargebeurde verhalen. Daarnaast is ze schrijfdocent waarbij ze aankomend schrijvers helpt hoe ze hun verhaal op een pakkende manier kunnen opschrijven. Deze schrijftrainingen worden overal in het land gegeven aan kleine groepen, zodat iedereen voldoende persoonlijke aandacht krijgt.

De trainingen zijn geschikt voor zowel beginnende als gevorderde schrijvers.
In de trainingen Spannend Schrijven I en II wordt speciale aandacht besteed aan verschillende schrijftechnieken zoals show don’t tell , de opbouw van een verhaal en het werken met spanningsbogen.

_________________________________________