De schrijver op het verkeerde been

verkeerde beenTijdens de schrijfweek in mei zijn twee nichtjes aanwezig. Ze noemen zich Geer en Goor, en aan hun sprankelende lach te oordelen komen ze aardig in de buurt. Ze zijn net begonnen met schrijven en zuigen alle informatie gretig op. Na de schrijfworkshop gaan ze direct aan de slag met de bijbehorende schrijfoefening, met een focus waar Geer en Goor nog een puntje aan kunnen zuigen.

De cursisten verspreiden zich over ons grote land. De een zit in het prieeltje, de ander in het schrijfhuis en weer een ander heeft de stilte opgezocht bij ons stuwmeer. Er heerst rust. Ik zie dat de twee nichtjes bij elkaar zijn gaan zitten. Samen sparren helpt vaak goed. Dan galmt er een lachsalvo over ons land. Pas ’s avonds bij het diner krijgen we te horen wat er aan de hand was.

 

J. zit over haar toetsenbord gebogen. Ze rammelt haar verhaal in haar laptop en is compleet gefocust op al die tekens die je als beginnend schrijfster maar uit elkaar moet zien te houden. Dan komt M.  naast haar staan. Ze worstelt met de spelling en wil graag advies.
‘Hoe doe je dat eigenlijk met een litteken?’ vraagt M.
J. buigt zich dieper over de toetsen en mompelt: ‘Aanhalingsteken, vraagteken, uitroepteken. Nee, geen idee.’
‘Maar hoe schrijf je dat, een litteken?’
‘Nee, dat zeg ik toch. Ik weet het niet. Ik heb het ook nooit gezien.’
‘Een lit-te-ken.’ Het woord wordt nog duidelijker uitgesproken.
Opnieuw zoekt J alle toetsen af op zoek naar het gewraakte teken dat toch ergens moet zitten.
‘LIT_TE_KEN! Je weet wel wat jij op je arm hebt.’ Het Amsterdamse accent is steeds duidelijker hoorbaar.
‘Ik ken dat helemaal niet.’
‘Hier, kijk dan.’ M. wijst op de arm van haar nichtje waar een paar kleine littekens prijken. Een verbaasde blik omhoog.
Dan barsten ze samen in lachen uit. Het kwartje valt met donderend geraas naar beneden.

 

Die avond doen we het lachen nog eens dunnetjes over als de hele groep mag meegenieten. En de twee nichten lachen het hardst van iedereen. Eigenlijk is de verwarring zo begrijpelijk. Het is zelfs veel duidelijker dan al die verwarrende tekens die je in een tekst moet gebruiken. Ik ben alleen maar trots dat ze hun kwetsbaarheid durven te laten zien. Want zonder je zwakte te durven tonen, zul je nooit sterker worden. Ook niet als schrijver.

glimlach

 

Heb jij wel eens vreselijk om jezelf of je eigen tekst gelachen?
Laat je een reactie achter?

*PS deze blog is geplaatst met toestemming van de twee nichtjes :-))

 

 

O ja, de eerstvolgende schrijfweek in de Algarve is in oktober 2016. Maar je kunt ook in Nederland naar een schrijfweekend komen.

 

______________________________________

Marelle Boersma auteurMarelle Boersma is auteur en schrijfdocent. Ze schrijft boeken over actuele misstanden, vaak gebaseerd op waargebeurde verhalen. Er zijn inmiddels al veel thrillers verschenen die diverse prijzen gewonnen hebben.

Ze geeft diverse schrijftrainingen die je online kunt volgen, vaak met begeleiding. Maar wil je écht persoonlijke coaching dan kun je een schrijfweekend bezoeken of naar een schrijfvakantie komen. Sinds ze in Portugal woont, ben je welkom bij haar op het landgoed. Of ga je liever mee naar Toscane?

Ze onderscheidt zich van andere schrijfdocenten doordat je tijdens de cursus of schrijfweek direct aan jouw verhaal werkt, ook door de goed doordachte oefeningen. Na vele jaren werkzaam geweest te zijn in het onderwijs, weet ze hoe ze het beste uit jou naar boven moet halen. Neem gewoon eens contact op hoe ze jou verder kan helpen.

_________________________________

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Aanmelden nieuwsbrief