De mooiste schrijfplek

Casa Escrita 2k

Het uitzicht van Casa Escrita in de Algarve

 

Het was slechts een kleine oproep op social media: “klein onderzoekje: wat is jouw favoriete schrijfplek?” Het leverde me vele tientallen reacties op: de keukentafel, huiskamer, serre, de bibliotheek, in bed, in de trein, kroeg, in complete afzondering of aan een bureau. Soms zonder raam en met muziek of zelfs de tv aan (ik hoor of zie toch niets) maar veel vaker wél met een rustgevend uitzicht.

 

 

Wat is dat toch?
Als je schrijft ben je geconcentreerd bezig en zou je inderdaad niets anders moeten zien dan personages en landschappen die alleen maar in je fantasie bestaan. Toch scoor ik deze schrijfuitzichten:

  • in de serre met uitzicht over de plas (Sabine)
  • in de tuin van de Poeziefabriek
  • uitzicht op de Schotse heuvels (Schot in Schrijven)
  • op een berg in West-Virginia (daar wonen vrienden van Maartje)
  • onder een boom (Eline)
  • middenin de natuur (Nelly)
  • uitzicht over de tuin (Athy)

 

Wat je ziet… of niet
Het gaat niet zozeer om wat je dan ziet, maar wat je rust geeft om te schrijven. Zo schrijft Aranrod: De duinen zijn bij mij om de hoek. Heb daar op een stil plekje een oude omgevallen boom ontdekt waar ik lekker tegenaan kan leunen. En Han Peeters schrijft: Op het landgoed waar ik woon, aan de waterkant. Jolanda Pikkaart: in de natuur, bij Elena in Toscane of op Texel. Pauline Vermaas: ergens dichtbij de natuur. Een huisje op een heuvel of bij bossen.

to do of not to do

Het gaat om rust!
Rust is belangrijk. Het maakt niet uit of je dat zelf creëert – door je compleet af te sluiten – of dat het er gewoon is – een inspirerend plekje in de natuur. Soms geeft een locatie vooral inspiratie omdat verhaal zich op die plek afspeelt. Zo schrijft Michelle ’t Hoen: in het revalidatiecentrum waar ik lag. Als ik daar binnenkom, vloeit alles zo uit mijn pen.

 

Wat is nu míjn favoriete schrijfplek?
Ik zoek ook rust, met een hoofdletter ‘R’. Ik heb een grote schrijfkamer op de bovenste verdieping van ons huis, met aan twee kanten ramen én een dakterras. Ik heb uitzicht nodig. Lekker in de verte staren en mijn gedachten laten gaan waarheen ze willen. Het helpt mij altijd. Geluid leidt mij af, tenzij het instrumentale relax muziek is. Binnenkort beginnen we met de bouw van ons schrijfhuisje (Casa Escrita) op ons landgoed in de Algarve. Daar is uitzicht, rust en ruimte.

Maar stel je voor dat jij het voor het zeggen had. Hoe zie jij dat huisje dan voor je? Welk materiaal en welke kleur? Welke meubels? Wat heb je daar écht nodig? Wat zou je daar niet kunnen missen?
Leuk om samen te sparren om zo van Casa Escrita een nog fijnere plek te maken.

Laat je een reactie achter?
Volg de bouw en ontwikkeling van ons schrijfhuisje via Casa Escrita

 

______________________________________

Marelle Boersma auteurMarelle Boersma is auteur en schrijfdocent. Ze schrijft boeken over actuele misstanden, vaak gebaseerd op waargebeurde verhalen. Tijdens haar schrijftrainingen helpt ze aankomend schrijvers hoe ze hun verhaal op een pakkende manier kunnen opschrijven. Deze schrijftrainingen zijn overal online te volgen, mét interactief contact.

Binnenkort verhuist Marelle naar Portugal, waar ze schrijfvakanties en schrijfretraites organiseert. Hier staat jouw eigen verhaal centraal. Je leert welke schrijftechnieken je nodig hebt voor een goede opbouw van een verhaal.

Maar ze zit ook weer in Toscane waar ze met de schrijfweek ‘Schrijf je boek in Toscane’ teruggaat naar de liefde van het verhalen vertellen: storytelling. Samen met Marja Duin geeft zij een schrijfweek waar je jouw zelfhulpboek of bedrijfsverhaal  kunt schrijven onder begeleiding.

_________________________________

 

 

Nobody wint 2e prijs Thrilleraward Crimezone

‘Nobody won the second price’ klinkt als ‘Nobody is perfect’

Nobody thriller

 

Hoe mooi is het als het verhaal van de docente Vivian die de kwetsbare leerlinge Lynn beschermt, uitgekozen wordt voor een 2e prijs van de Hebban Thrillerawards. ‘Laat het maar eens zichtbaar worden’ zei de echte ‘Lynn’ tegen me toen ze me haar verhaal vertelde. Deze prijs zal daar zeker aan bijdragen.

Ik ben trots. Maar ik ben nog blijer dat ik Lynn op mijn manier kan helpen om het onrecht te bestrijden.
‘We did it, Lynn!’

Bekijk vooral ook eens alle recensies en lezersreacties op het boek Nobody

 

Hieronder kun je lezen wat Omroep Gelderland schreef n.a.v. het interview dat ik direct na de prijsuitreiking met hen had:

zie ook het bericht bij Omroep Gelderland 

Wageningse schrijfster valt in de prijzen

WAGENINGEN – Marelle Boersma uit Wageningen heeft zondag de tweede prijs gewonnen bij de Hebban Crimezone Thriller Awards 2014. De prijs werd uitgereikt tijdens het jaarlijkse thrillerfestival in Zoetermeer.

Boersma ontving de prijs voor haar boek Nobody, een waargebeurd verhaal over een meisje dat het slachtoffer is geworden van vrouwenhandel. Het boek is geschreven vanuit het perspectief van een lerares die aan het meisje ziet dat er meer aan de hand is dan alleen misbruik bij het meisje thuis. Gaandeweg blijkt dat het slachtoffer verstrikt is in een internationaal web van vrouwenhandel. Boersma: ‘Die organisaties weten zo in te spelen op vrouwen dat ze die volledig in hun macht hebben.’

Waargebeurde verhalen

Boersma die altijd schrijft vanuit waargebeurde verhalen, vindt het belangrijk om met haar boeken misstanden aan de kaak te stellen. ‘Ik hoop en verwacht dat mijn boek door het toekennen van de tweede prijs meer publiciteit krijgt, want het is erg belangrijk dat dit soort verhalen naar buiten komt.’

In eerste instantie werden er 30 boeken genomineerd door een vakjury, waarna het publiek mocht stemmen voor een shortlist. Toen tijdens de uitreiking in Zoetermeer bleek dat het boek van Boersma bij de beste drie zat, was de auteur meer dan verrast. Uiteindelijk moest ze Esther Verhoef voor zich laten gaan. Maar zo zegt Boersma zelf: ‘Het is geen schande om van haar te verliezen.’

Jarenlang gestalkt

Voor mijn nieuwe boek ‘Ik volg je‘ heb ik gesprekken gevoerd met vrouwen die jarenlang gestalkt zijn. Die research is zo belangrijk.  Maar ik heb niet letterlijk hun verhaal opgeschreven, wel wilde ik horen hoe het écht is. Anekdotes, bedreigingen, emoties, onvoorstelbare handelingen die ik nooit zelf had kunnen bedenken, maar die deze personen overkomen zijn. Ik wil horen hoe het geweest is, wat er gebeurt is, hoe zij gereageerd hebben; allemaal om mijzelf zo goed mogelijk in te leven in die positie.

En wat willen zij? Ze willen hun hele verhaal vertellen. Ze willen dat er eindelijk iemand luistert, zodat ze erkenning krijgen dat hen iets is aangedaan. Dat het écht gebeurd is en dat het niet aan hen ligt. Als je jarenlang gemanipuleerd wordt, moet je wel heel stevig in je schoenen staan om er los van te komen. Ik heb echt diep respect voor deze twee vrouwen, die mij hebben durven vertrouwen. Want vertrouwen is na zo’n gebeurtenis nooit meer vanzelfsprekend.

Mijn boek is gebaseerd op hun verhalen, maar ik heb afgesproken dat ik over bepaalde zaken niet zal schrijven. Sommige scenes zijn exact zo gebeurd, andere zaken heb ik verzonnen, maar wel zodanig dat het zomaar zo gebeurd had kunnen zijn. De lezer zal nooit weten welke delen echt gebeurd zijn, en dat is goed. Ik schrijf fictie. Maar ik schrijf wel fictie met een realistisch randje.

Deze vrouwen zijn niet de enigen die met stalking te maken krijgen. Er zijn veel meer mensen die op dit moment moeten leven met een dreiging die soms 24 uur per dag doorgaat. Tot je je doodellendig voelt. Tot je misschien wel kiest voor zelfmoord. Of voor moord? Ik geloof dat als iemand maar lang genoeg getergd wordt, ze die grens tussen goed en kwaad kan passeren. En dat is eng. Doodeng.

Interview met Marelle door Boekenbijlage

Het interview dat ik met Boekenbijlage had staat nu op hun website. Leuke vragen met een verrassende insteek ;) Lees verder