Tag Archief van: inspiratie

Hoe kom ik aan inspiratie?

veerpont SchiermonnikoogTe veel aan mijn hoofd
Vlak voordat ik deze vijf dagen naar Schier ging, kreeg ik een mooie opdracht: een winterverhaal schrijven voor een van de weekbladen. Ze wilden al snel weten waarover ik zou gaan schrijven… maar mijn hoofd zat te vol! Ik zocht me rot naar een onderwerp en wist even de weg niet meer tussen alle ideeën die normaal mijn hoofd bezetten. Maar ach, ik ging op vakantie! Dat is heel normaal, dus ik parkeerde de stress en stapte bij Lauwersoog op de veerpont.

Irritante karaktertrek
Voor de mensen die mij nog niet (zo goed) kennen: ik heb een irritante karaktertrek. Ik zie namelijk overal verhalen. Ik geniet dan ook niet plat in de zon met mijn ogen dicht. Nee, ik observeer graag. Dus al tijdens de boottocht over de Waddenzee begon het allemaal weer heerlijk te stromen. Personages kwamen binnenzeilen en langzaam maar zeker vielen allerlei informatiestukjes op zijn plaats.

Maar toen ging het mis…
Mijn cursisten houd ik altijd voor: neem een notitieboekje mee! En ik liep op het strand met alleen een pen… Wat een sukkel! Na uren praten en lopen kwamen we bij de Marlijn aan; dé strandtent van Schiermonnikoog. Daar kon ik eindelijk een paar velletjes papier vragen. Vanaf dat moment ging het hard. Personages kregen karaktertrekken, verhaallijnen groeiden, verhaaltechnische problemen werden opgelost en ik was helemaal gelukkig.



Maak notities
Zelfs tijdens de vakantie gaan verhalen door. Als je helemaal ontspannen bent, is je hoofd vrij en is er ruimte voor verhalen. Dus gebruik je vakantie! Laat alles gewoon binnenkomen en schrijf het op. Noteer alles wat een relatie heeft met jouw onderwerp. Dat kan dus in dat notitieboekje dat je (liefst altijd) bij je draagt. Maar het kan ook op een los velletje papier. Schrijven is geen proces van vijf minuten. Je draagt je verhaal eigenlijk altijd met je mee. Op die manier groeit het al in je hoofd. Schrijven is: je verhaal laten broeien. En hoe kan dat beter dan onder een heerlijk zomerzonnetje tijdens je vakantie?

Heb jij ook een tip hoe je inspiratie laat ontstaan?

 

________________________________________

Marelle Boersma auteurMarelle Boersma is auteur en schrijft boeken over actuele misstanden, vaak gebaseerd op waargebeurde verhalen. Daarnaast is ze schrijfdocent waarbij ze aankomend schrijvers helpt hoe ze hun verhaal op een pakkende manier kunnen opschrijven. Deze schrijftrainingen worden overal in het land gegeven aan kleine groepen, zodat iedereen voldoende persoonlijke aandacht krijgt.

De trainingen zijn geschikt voor zowel beginnende als gevorderde schrijvers.
Tijdens de schrijfweekenden én de schrijfvakantie naar Toscane staat jouw eigen verhaal centraal. Dat kan zowel een fictief verhaal, een jeugdboek maar ook een autobiografisch verhaal zijn. Je leert welke schrijftechnieken je nodig hebt voor een goede opbouw van een verhaal. Daarnaast krijg je een persoonlijk coachingsgesprek.

Tijdens de schrijftraining spannend schrijven in september bied ik een techniek aan die je leert hoe je inspiratie kunt opwekken. Een nuttige oefening die je veel tijd kan besparen.

_________________________________________

 

Hoe vind je tijd om te schrijven?

snelle klokEen probleem dat ik heel vaak tegenkom bij mensen die bezig zijn met een boek: ‘Ik heb geen tijd!’ En dat begrijp ik maar al te goed. Het is ook voor mij soms worstelen met de wijzers van de klok om mezelf die tijd te geven. Want zo werkt het: gun jezelf tijd om te schrijven. Waarom zou jouw boek, dat je zó graag wilt schrijven, de sluitpost in je timemanagement moeten zijn?

Vandaar dat ik een paar tips wil geven. Soms zijn ze logisch, soms zijn ze briljant. Maar het mooie is: ze helpen echt!

Schrijven is niet alleen daadwerkelijk schrijven.

Sta je vaak te wachten op bus of trein? Doe je gedachteloos de afwas? Of ben je druk aan het stofzuigen terwijl je hoofd stil is? Zorg ervoor dat je die momenten nuttig gebruikt. Ik heb een hekel aan het huishouden, maar als ik vastloop in een boek is het een activiteit om gewéldige ideeën te krijgen. Geef jezelf daarvoor steeds een kleine opdracht. Bijvoorbeeld: bedenk het uiterlijk van een personage. En ga aan de slag, in je hoofd. Ook dát is schrijven.

Ga elke dag een kwartiertje brainstormen

Een kwartier per dag kan iedereen wel vrijmaken. Maar wat heb je aan slechts 15 minuten? Hier een tip die bij mij fantastisch werkt. Ga zitten en denk aan het onderwerp van je boek. Schrijf nu alles op wat er in je opkomt als je aan dat onderwerp denkt. Stel je wilt schrijven over Jeugdzorg (zoals in mijn thriller Vals Alarm), bedenk dan welke zaken direct bij je opkomen: kind – angst – verdriet – gezinsvoogd – scheiding – problemen met ex – lichamelijk geweld  et cetera. Dit kun je doen over je onderwerp, maar ook over een van je personage, je titel of een ander onderdeel van je boek.

Draag je verhaal altijd met je mee

Denk niet alleen maar aan je boek als je er tijd voor hebt weten te vinden. Een boek is een proces.  Dus wen jezelf eraan om een paar keer per dag aan je verhaal te denken. Zie je personage(s) voor je, denk aan de problemen waar ze mee worstelen, en aan de weg die ze moeten gaan. Hoe kun je ze helpen? En vooral: hoe kun jij (als de schrijver) de boel lekker tegenwerken! Lees ook de krant met jouw onderwerp in gedachten en knip artikelen uit die je kunnen helpen. Noteer anekdotes die je hoort op tv. Laat het onderwerp (en dus je verhaal) in je hoofd broeien en groeien. En heb je dan een paar uur tijd, dan hoef je jouw ideeën alleen maar op te schrijven.

Koester je notitieboekje

Noteer al die invallen direct. En als ik zeg ‘direct’ dan bedoel ik ook: DIRECT. Dus koester jouw notitieboekje. Schrijf alles op wat je bedenkt, ook als je je afvraagt of het wel zo’n goede inval is. Ik heb zelf in het begin vaak gedacht dat ik het wel zou onthouden… Niet dus! Zelfs naast mijn bed heb ik notitieblaadjes liggen. Het moment dat je heerlijk ontspannen in het donker ligt, geeft de mooiste ideeën. Hoewel… soms begrijp ik de volgende dag niets meer van mijn chaotische kreten.

Inspiratie oefening

Dit is het ergste wat je kan overkomen: je hebt de hele dag gerend, hard gewerkt, kinderen in bed, keuken opgeruimd, computer aan en je hebt eindelijk tijd om te schrijven… maar dan staart dat lege scherm je aan. Hoe moet je beginnen? Eigenlijk kun je dit voorkomen door bovenstaande tips niet alleen maar te lezen, maar ook toe te passen. Daarnaast kun je een inspiratie oefening doen, zodat je je bijna niet meer kunt inhouden om te beginnen… Ik heb daarvoor een mooie oefening bedacht die ik in het schrijfweekend in augustus ga uittesten. Een beetje eigen belang, want ik weet zeker dat de deelnemers na die oefening vol inspiratie hard aan de slag gaan.  :-)

 

Heb jij een tip waardoor je meer tijd kunt besteden aan jouw boek? Deel je die dan hieronder.  

 

________________________________________

Marelle Boersma auteurMarelle Boersma is auteur en schrijft boeken over actuele misstanden, vaak gebaseerd op waargebeurde verhalen. Daarnaast is ze schrijfdocent waarbij ze aankomend schrijvers helpt hoe ze hun verhaal op een pakkende manier kunnen opschrijven. Deze schrijftrainingen worden overal in het land gegeven aan kleine groepen, zodat iedereen voldoende persoonlijke aandacht krijgt.

Wil je weten of het begin van jouw verhaal sterk genoeg is? Stuur dan je eerste 3000 woorden en krijg een uitgebreid rapport terug. Deze schrijfcoaching kan je verder helpen!

_________________________________________

Ik bedenk, dus het ontstaat

Een gouwe ouwe: febr 2010

Er zijn voelers, doeners en denkers. Ik behoor duidelijk tot de laatste categorie. Ik denk altijd. Soms wel eens te veel, soms te ver vooruit. Dat gebeurt gewoon en het is moeilijk dat denkproces te stoppen.

Hoe zit dat nu bij het schrijven? Vanaf het moment dat ik met mijn eerste boek begon, duiken er voortdurend thema’s in mijn hoofd op. Ik vind dat fantastisch. Ik heb ‘inspiratie’, zoals dat in schrijverstermen heet. Daarna begint bij mij een heel denkproces. Ik creëer verhaallijnen, personages worden geboren en ik voorzie allerlei spannende ontwikkelingen. Het nadenken over het plot blijft doorgaan tot de laatste zin is geschreven. Dus ik ben ook als schrijver een typische denker. Tenminste, dat dacht ik altijd.

Vlak voor het verschijnen van mijn thriller ‘Stil water’, een boek over de absurd hoge bonussen van topmanagers, gebeurt er iets opmerkelijks. Het verhaal draait om Rona, een vrouw bij wie een hersenbeschadiging wordt geconstateerd. Ik beschrijf wat dit voor impact heeft op haar leven. Op het moment dat ik de drukproeven moet doornemen, krijg ik het ontstellende bericht dat mijn zusje ziek is: ze heeft een hersentumor. De manier waarop ze met deze ziekte omgaat heeft beangstigend veel weg van Rona’s ervaringen. Ik merk dat mijn fantasiewereld zich vlecht in mijn persoonlijke leven. Ik durf niemand over deze bijna profetische waarnemingen te vertellen. Mijn leven staat al op losse schroeven en ik wil mijn controle niet nog meer kwijt raken. Maar er gebeurt nog meer. In de maand waarin ‘Stil water’ verschijnt, komt een topambtenaar in opspraak vanwege de gigantische bonus die hij opstrijkt. Zijn naam: M. Boersma, topmanager bij Essent. Bovendien spoelen er die zomer ook nog onverklaarbaar veel bruinvissen aan. Dit moet toch toeval zijn? Dan lees ik de recensie van Eric Herni, die het heeft over het ‘soms akelig actuele verhaal’. Hij heeft geen idee…

Als denker moet je soms zaken even parkeren. Maar in de jaren erna blijven nieuwe thema’s in mijn hoofd opduiken, die – een jaar na het opschrijven – weer blijken uit te komen. Het is verbijsterend. Zeker als in recensies woorden worden gebruikt als
– ‘zeer actuele thriller’
– ‘Boersma’s Complex zit de tijdgeest ongemakkelijk dicht op de huid…’
– ‘De schrijfster… ziet die (vraag) in de realiteit van alledag beantwoord worden.’
Wat is er aan de hand? Ik wil niet dat mijn verhalen uitkomen.

Maar ook een volgend boek zorgt weer voor parallellen met het feitelijke leven. Een reactie van een lezer: ‘Je loopt voor op de actualiteit. Best eng: wordt fictie werkelijkheid?’
Ik kan er bijna niet meer omheen dat ik méér heb dan slechts wat inspiratie. Natuurlijk wenst geen enkele vezel in mijn lijf dat een atleet door een speer getroffen werd, of dat een bekende topsporter op doping werd betrapt. Gelukkig is Simon Vroemen nu vrijgesproken, want het was net alsof ik hem op een of andere manier in mijn thriller had getrokken. Maar het blijft me intrigeren. Is het wel allemaal toeval?

Nu mijn nieuwe thriller ‘de Babymakelaar’ op het punt staat geboren te worden, vraag ik me af wat er gaat gebeuren. Ik wil niet dat onschuldige vrouwen de dood ingejaagd worden, dat mensen misleid worden en dat baby’s …
Ho, wacht even. Ik denk niet na! Natuurlijk kan dit allemaal gebeuren, maar het komt toch niet door mij? Of wel? Is het dan toch: ik bedenk, dus het ontstaat?

Ik wil hier niet meer over nadenken. Sommige dingen moet je accepteren in je leven. Een plaats geven die goed voelt. Ik besef dat mijn inspiratie gevoed wordt door mijn intuïtie. Daar kan ik als schrijver gebruik van maken. Ik kan thema’s aansnijden die verband houden met toekomstige ontwikkelingen, want dat heb ik tot nu toe elke keer gedaan. Ik bepaal toch niet wat er gaat gebeuren? Het is hooguit een soort voorvoelendheid van dingen die komen gaan.
Voelers, doeners en denkers. Ik moet hier nog even over nadenken, want, ben ik eigenlijk wel een denker? Het lijkt erop dat ik misschien toch meer een voeler ben, of zelfs een voorvoeler. Of denk ik dat nu alleen maar?

Nawoord: Nog geen jaar later in de krant: ‘Babyfabriek opgerold in Nigeria…’ Tja…