Volg hier in de komende weken/maanden allerlei leuke achtergrond weetjes van Terug naar Cornwall:
– naar welk dorpje vertrekt Jill?
– wat gaat ze daar doen?
– welke leuke details geven die typische Cornwall-sfeer?
– welke plaatselijke lekkernij staat dit keer centraal?
– recepten van…?
Heb jij vragen over achtergronden van Terug naar Cornwall? >> Stel ze gerust!
Terug naar Cornwall – achtergrondverhalen
.
TERUG NAAR CORNWALL
Waar gaat het verhaal over?
Vlak na de dood van haar vader ontdekt Jill een raadselachtige notitie die hij voor haar heeft achtergelaten. Ze vertrekt naar haar geboortegrond in Cornwall op zoek naar haar familie. Daar blijkt dat haar hele leven gebaseerd is op leugens. De tattoos die ze in de loop van de jaren op haar vaders lichaam heeft gezet, krijgen ineens een bijzondere betekenis. Kan Jill op tijd ontdekken welke belangrijke boodschap haar vader voor haar heeft achtergelaten?
Hieronder vind je de achtergrondverhalen. Het is niet nodig om ze in volgorde te lezen. Veel leesplezier!
‘Hi dear, do you want a cuppa?’
De Engelsen zweren bij hun cuppa tea. Dat hebben we gemerkt toen we in Cornwall waren. Dat kan een Cream Tea zijn, een High Tea of een Afternoon Tea. En het zijn zoetekauwen, want overal liggen scones of muffins. Een geweldig land dus.
Maar wist je dat Cornwall de enige streek is in Europa waar ook thee verbouwd wordt?
Ik ben zelf in Azië geweest bij de theeplantages, maar thee in Engeland? Nee, dat wist ik niet.
Tot wel zelf tegenover deze theeplanten stonden… De Camellia sinensis. En dat kwam Jill in mijn boek dus ook.
Tekstfragment uit Terug naar Cornwall:
‘Hier groeit onze thee.’ Zijn stem trilt licht.
‘Theeplanten?’
‘Bijzonder, hè? Wist je dat dit de enige plek in Europa is waar thee verbouwd wordt?’ Zijn vingers houden takjes met donkergroene gekartelde bladeren vast. Hij streelt zacht over de jonge scheuten.
Ze heeft nog nooit een theeplant gezien. ‘Is dit jullie eigen thee?’
Hij knikt terwijl zijn glimlach groeit. ‘Het heeft me vijftien jaar gekost om deze plantage op te zetten.’
Jill ziet dat Elliot vol trots naar de hoge struiken kijkt. Zij ziet er niet veel bijzonders aan, maar Elliot glimt alsof hij de prachtigste bloem op aarde heeft gevonden.
‘Prachtig,’ zegt ze daarom.
Naast de struik staat een bordje: CAMELLIA SINENSIS. ‘Maar…’
‘Ja, familie van de bloeiende struiken die overal op het land staan. Dat is de Camellia Japonica. Die hebben me ooit op het idee gebracht.’
‘Is die giftig?’ Jill weet niet eens waarom ze het vraagt, maar ze is toch wel opgelucht als Elliot in lachen uitbarst. En die gedachte volledig wegwuift. ‘Heb je verschillende smaken hier op het land? Of is deze sinne…’
‘Sinensis,’ vult Elliot direct aan.
‘Is dat de enige theesmaak?’ Ze denkt aan hun theedoos waar zeker vijftien verschillende theetjes in zaten.
‘Het is de enige echte English pure blend.’ Elliot gloeit van trots.
.
Natuurlijk ben ik nu benieuwd wat jouw mooiste herinnering is van het drinken van thee.
Wist je dat je Terug naar Cornwall nu overal kunt bestellen? Ook het ebook! Dus ga lekker lezen en pak er een cuppa bij.
Nieuwsgierig?
.
TERUG NAAR CORNWALL
Lees vast een eerste TEKSTFRAGMENT.
Wil je het boek daarna bestellen? Dat kan je via deze link online regelen, dan wordt het thuisbezorgd. Of koop het bij je plaatselijke boekhandel.
.
Hieronder vind je meer achtergrondverhalen.
Research doen voor een verhaal vind ik superleuk. Maar research doen voor Vertrek-thrillers is helemaal top, omdat ik zelf ook elke keer een beetje mag vertrekken. Het brengt me op ideeën die ik thuis achter mijn laptop nooit had gekregen. Dat is de waarde van een goede research-reis
In de Vertrek-thrillers is de locatie een hele belangrijke pijler. Bijna een extra personage, omdat de sfeer in elk land anders is. Maar hoe anders? Hoe kan ik in woorden vangen hoe het in Cornwall voelt?
Dat betekent dat ik tijdens de researchvakantie, het verhaal dicht bij me houdt. Heb ik nog een huis nodig, een personage, een uitzicht of een plek waar ik een moord kan laten plaatsvinden? Waar speelt een scène zich af en wat kan ik daarbij gebruiken?
Op deze foto zie je dat ik ineens ideeën kreeg over de verhaallijnen. Soms schrijf ik alles op in mijn notitieboekje, maar soms zijn de lijnen wat ingewikkelder. Dan zijn post-its een uitkomst. Niet steeds doorstrepen, maar gewoon een post-it op een andere plek hangen.
.
Tekstfragment uit Terug naar Cornwall:
“Het is opvallend hoeveel kleurrijke uithangborden hier tegen de huizen aan hangen. De een nog mooier beschilderd dan de ander. Ah, die pub ziet er veelbelovend uit. Daar hebben ze vast wel iets te eten. Terwijl ze haar motor op de standaard zet, smakt ze met haar lippen. Ze heeft ook zin in een biertje.
Een groot glas Tribute landt met een fikse klap voor haar op tafel. Tot de rand toe gevuld en de waard heeft zijn best gedaan geen schuim te tappen. Jill grinnikt. Ze houdt wel van die Engelsen. Een paar grote slokken verdwijnen door haar slokdarm. Het liefst zou ze een vette boer laten, maar natuurlijk houdt ze zich in.”
.
Natuurlijk blijven we ook tijdens dit plotten genieten van de juiste sfeer. Een lekker glas Tribute helpt dan.
In een typische Cornish pub met de klinkende naam ‘KINGS ARMS’ in het dorpje Paul.
Het lijkt bijna op werken… Schrijven is zo gek nog niet!
.
Terug naar Cornwall verschijnt op 27 maart.
De vorige keer vertelde ik over The Mousehole cat, een boek dat zich afspeelt in het kleine havendorpje aan de westkust van Cornwall.
Nu is er een nieuwe kat die een rol speelt in een boek dat het mooie Mousehole als decor heeft: Terug naar Cornwall.
Maar hoe ontstaat zo’n verhaallijn nu eigenlijk?
Terwijl ik net begonnen was met dit verhaal, kwamen mijn jongste zoon en schoondochter met foto’s van twee ongelooflijk lieve Main Coons. Deze twee zijn niet alleen mooi, maar ook lief en… een van de twee had bij de geboorte een naam gekregen die bij mij zo’n wervelstorm losmaakte in mijn hoofd.
Tjsa…
Dat was het: er was ook een kat geboren in mijn verhaal. En ze heeft nog een bijzondere rol ook!
Tekstfragment uit Terug naar Cornwall:
“De oudroze kleur van de dikke velours gordijnen wordt nu aangeraakt door een vrolijk zonnetje. Als een voorbode. Het is voorbij. Ook voor mij. Nu krijg ik de betaling die ze me beloofd heeft.
‘Wat gebeurt er met mevrouws kat?’
Ook daar is voor gezorgd. ‘Ze wordt ondergebracht.’
De kat ligt op het voeteneind te spinnen. De grijze vacht is glanzend geborsteld en het roze strikje zit net iets links van het midden op haar kop, zoals mevrouw wenste.
‘Regelt u dat?’
Ik knik en stuur een beleefde glimlach zijn kant op. Hij zet een handtekening onder het formulier en legt het papier op het kabinet waar het gedupliceerd wordt door de spiegel.
‘Dit is het dan.’ De arts geeft me een stevige handdruk.
In het verhaal maakt zelfs de kat een ontwikkeling door, van sjiek showmodel tot een eigenzinnige dame. Ik denk dat dit vooral komt omdat ik de kat van mijn kinderen al zo goed ken. Een roze strikje past daar niet ;)
In het uiterste punt je van Cornwall ligt een pittoresk havenplaatsje met de geweldige naam Mousehole. Vlakbij dit dorpje landt Jill als ze vertrekt naar Cornwall. Wat ze daar gaat doen, kun je natuurlijk lezen in mijn nieuwe thriller.
Mousehole is een dorpje waar een groot getijdenverschil ervoor zorgt dat de haven elke dag leegloopt (en weer vol natuurlijk) zodat de vissersboten op het zand komen te liggen.
Natuurlijk heb ik Mousehole diverse keren bezocht, de sfeer geproefd, rondgelopen én natuurlijk iets lekkers genuttigd in een restaurantje dat aan de haven ligt.
Hier hebben we diverse keren zitten lunchen (de pasty is een aanrader), maar ook heb ik genoten van de befaamde cream tea, een must om te nemen als je in Cornwall bent!
.
Een tekstfragment uit Terug naar Cornwall:
“Jill rijdt langs de kade en laat haar blik over de zee dwalen. Er hangen
wat wolkenslierten voor de zon, toch verlicht die de ijsblauwe zee. In de verte staat een soort kasteeltje voor de kust in zee. Daar gaat ze binnenkort eens heen. Ze gunt zichzelf de tijd om over het water te kijken. Het is hier betoverend mooi, maar de streek kan tegelijkertijd onberekenbaar zijn. Dat voelt ze wel nu de wind door elke opening van haar jas kruipt. Ze rilt.
Het gemopper van haar motor kaatst gemoedelijk tegen de huizen.
Tussen nevelslierten doemen twee koplampen op. Jill remt af en stuurt haar motor naar de kant. Felle lichtsignalen.
‘Rustig maar, je kunt er toch langs?’
De auto mindert op geen enkele manier vaart en sjeest recht op
haar af. Een irritante claxon.”
Achteraf hoorde ik over een boek dat zich in Mousehole afspeelt: The Mousehole cat.
De volgende keer zal ik je iets vertellen wat dan wel weer héél toevallig is ;)
Leuk om al wat meer te vertellen over de hoofdpersoon: Jill
Vraag van Ramona Marcus: “Welke eigenschap van Jill zou je zelf willen hebben, en waarom?”
Antwoord: Jill Skewes is een stoere chick van eenendertig jaar die op een Harley Davidson rijdt en tattoo-artist is.
De eigenschap van Jill die ik zelf wel zou willen hebben is: schijt hebben aan de mening van anderen. Ze leeft haar leven zoals zij dat wil, en laat zich door anderen niet (meer) de wet voorschrijven. Dat begint al in een van de eerste hoofdstukken waar ze de huisbaas van haar vader heel duidelijk laat merken wat ze van hem vindt. Heerlijk om te schrijven!
Ik kan zelf niet tegen onrecht (vandaar dat er altijd wel een misstand in mijn boeken voorkomt) maar ik zal niet zo snel het recht in eigen hand nemen. Jill doet dat wel. Ik hou ervan!
Maar meteen ook de vraag van Wendy Wenning, ook over Jill: “Terug naar Cornwall is anders dan de vorige vertrekthrillers. Kan me voorstellen dat het altijd wel even moeilijk is de personages los te laten, maar is het nu niet extra moeilijk? En dan bedoel ik in het bijzonder Jill.”
Voor alle duidelijkheid: Wendy heeft Terug naar Cornwall al gelezen.
Antwoord: Ik heb bijna altijd wel moeite om een hoofdpersoon los te laten, maar er zijn er een paar die ik in mijn hart gesloten heb, zoals Janna uit Vals Alarm, Lynn uit Nobody en… Jill. Het is dan inderdaad lastig om haar los te laten. Maar nog moeilijker is het om weer een nieuw personage te omarmen. Elk boek gaat over een worsteling van iemand die in de problemen komt, en dan kun je als schrijver niet anders dan in het hoofd van deze persoon te gaan zitten en haar door en door te leren kennen. Alsof je elke keer een nieuwe vriendin krijgt. En soms is dat iemand die je het liefst wil omhelzen omdat ze te veel heeft meegemaakt…
Ik ken Jill door en door. Als ze hier door de deur naar binnenkomt, zal ik haar direct herkennen en ik weet ook wat ze dan wil drinken: zwarte thee waarin ze het zakje zo lang laat hangen dat het zwart is als koffie. Maar het liefst drinkt ze…
Tekstfragment uit Terug naar Cornwall:
“Ha, een pub! Haar maag rommelt. Ze parkeert haar motor onder
het uithangbord dat knarsend heen en weer schommelt in de
zachte wind. Op het bord prijkt een prachtig witte vogel. black
swan. Jill schudt lachend haar hoofd en stapt naar binnen. Aan
een enorme bar bungelen grote bierpullen die er bijna om smeken
gevuld te worden. Ze houdt zich in en bestelt een kop thee bij
haar lunch.”
.
Heb jij ook een vraag? Stel hem vooral op mijn Facebookpagina. Ik beantwoord hier dus vragen van lezers.
Als je me volgt op FACEBOOK, dan krijg je vanzelf bericht wanneer er weer een volgend achtergrond verhaal is.
Ik ga je vandaag wat meer vertellen over een van de locaties waar belangrijke scènes van het verhaal zich afspelen.
Dit is het Minack Theatre, een theater dat uit de rotsen is gehouwen. Een magische plek waar je op zwoele avonden van een theatervoorstelling kunt genieten. Je zit op kussens van gras, en hebt als decor altijd de zee. Met haar geluiden, zacht of dreigend. En met de vogels als levende decorstukken zittend op de pilaren.
Het is ontworpen én grotendeels gebouwd door Rowena Cade, een vrouw met een passie, die zich niet liet tegenhouden door wat anderen mensen dachten. Onmogelijk bestond niet. En dus kwam er een theater, op de hoge kliffen vlakbij het plaatsje Porthcurno. De aanvoer van materialen was altijd een probleem, maar waar problemen zijn, zijn ook oplossingen. Zo leefde ze. Een krachtig mens!
Dit is een foto van Rowena Cade:
Fragment uit Terug naar Cornwall:
‘Ze giet beelden. Ik weet niet hoe ze dat doet, maar het lijkt wel alsof ze daar de zwarte kant van haar leven in verstopt.’
Ruby spoelt het doekje uit onder de kraan en veegt de tafel met een schone doek na.
Jill knikt gedachteloos en strijkt over haar tattoos, die eenzelfde
verhaal vertellen. ‘Giet ze beelden?’ Ze realiseert zich nu pas wat Ruby heeft gezegd.
‘Ja, een speciale techniek die ze heeft afgekeken van Rowena
Cade, dat is de vrouw die het Minack Theatre gebouwd heeft.
Dát was pas een sterke vrouw, zo mager als ze was. Ze werkte even hard als de gespierde bouwvakkers om haar droom waar te maken.’
‘Is dat het theater in de rotsen?’
Ruby humt bevestigend.’
.
Je snapt dat die kliffen bij het theater me geïnspireerd hebben tot een paar leuke scènes ;) Maar wat heeft zich hier écht afgespeeld? En wat ontdekt Jill daar op die hoge kliffen?
.
Heb jij een vraag? Stel hem vooral op mijn Facebookpagina. Ik beantwoord namelijk tussendoor ook vragen van lezers.
Als je me volgt op FACEBOOK, dan krijg je vanzelf bericht wanneer er weer een volgend achtergrond verhaal is.
Anna Bakker: ‘Speelt de locatie een rol, weid je uit over Cornwall, of had het verhaal zich ook elders kunnen afspelen?‘
Antwoord:
Cornwall speelt zeker een prominente rol in dit verhaal. En niet alleen omdat het in de titel staat, de locatie is een extra personage geworden. Als je zelf in Cornwall bent geweest, zul je de sfeer zeker herkennen. Het ruige dat een zweem mysterie in zich heeft, waar intrigerende plaatsen vol mystiek liggen, zoals steencirkels. En wat te denken van de steile kliffen waar de zee onder kolkt, de ene keer donkergrijs met dikke witte koppen, de volgende dag onschuldig blauw alsof er alleen maar zomer bestaat. Het is zo’n mooi gebied!
Fragment uit Terug naar Cornwall:
‘Bob hield van deze omgeving. Het deels verdorde gras, de ruige struiken en de stenige ondergrond die het zitten niet al te comfortabel maakte. Maar hij hield vooral van het gebeuk van de golven op de achtergrond. Hij wist hoe gevaarlijk de stroming kon zijn en dat de lieflijke blauwe kleur van de zee vooral misleidend was.‘
Volgende keer zal ik over de exacte locatie vertellen, met wat leuke foto’s erbij. Er is vooral één locatie die mij altijd bij zal blijven, al is het alleen al door de vrouw die daar haar levenswerk van gemaakt heeft.
.
Heb jij ook een vraag? Stel hem vooral op mijn Facebookpagina.
Als je me volgt op FACEBOOK, dan krijg je vanzelf bericht wanneer er weer een volgend achtergrond verhaal is.
Lucas Zandberg: ‘Waarom heet dit niet een terugkeerthriller?’
Antwoord:
Leuke vraag, zeker met deze titel. Vertrek-thrillers hebben als thema dat iemand uit Nederland vertrekt en zijn of haar vertrouwde leven achter zich laat. Dat is een gegeven waar veel mensen van dromen, maar waar slechts een enkeling echt voor gaat. Het is eng om alles achter te laten en opnieuw te beginnen. Zeker als deze angst gevoerd wordt door tv-programma’s als ‘Ik vertrek’ of ‘Wij emigreren’. Daar gaat namelijk veel mis. Voor de kijker is dat genieten (jaja, geef maar toe), voor de kandidaten is dat vooral een nachtmerrie. Ik heb beide ervaringen :-)
Maar ik moet toegeven dat ‘Terug naar Cornwall’ ook een terugkom-thriller genoemd kan worden, als je het tenminste bekijkt vanuit het perspectief van de Engelsen. Jill komt namelijk oorspronkelijk uit Engeland; uit Cornwall zelfs. Dus, Lucas, ben je een Engelsman, dan is het een Terugkom-thriller, maar ben je een rasechte Nederlander, dan blijft het toch echt een Vertrek-thriller.
Dat Engelsen niet zo goed zijn in ‘vertrekken’ hoef ik je denk ik niet uit te leggen. Hoe lang zijn ze nu al niet bezig met hun eigen Exit-verhaal…?
.
Heb jij ook een vraag? Stel hem vooral op mijn Facebookpagina.
Als je me volgt op FACEBOOK, dan krijg je vanzelf bericht wanneer er weer een volgend achtergrond verhaal is.
HET BEGIN VAN TERUG NAAR CORNWALL:
.
1.
De vrijheid omarmt ze als een teruggevonden vriend. Jill hangt lekker achterover in het zadel van haar Harley Davidson en rijdt met een rustig gangetje door het glooiende landschap van Zuid-Engeland. Als ze weer een nieuw dal in duikt, krijgt ze de neiging om keihard ‘Jihaa!’ te roepen. Het idee dat ze elke afslag kan kiezen die in haar opkomt, geeft haar het gevoel dat ze kan vliegen. Luid zingt ze het ene liedje na het andere en knikt het ritme met haar hoofd.
Wat heerlijk dat ze eindelijk onderweg is en haar vader naar huis kan brengen. Verder wil ze nog niet denken. Er is te veel onduidelijk. Het gewicht van de urn in haar rugzak is prettig. Geen zware last, maar een doel. De vragen die als onrustige bijen om haar heen zoemen, gaat ze de komende tijd een voor een de nek omdraaien.
Ha, een pub! Haar maag rommelt. Ze parkeert haar motor onder het uithangbord dat knarsend heen en weer schommelt in de zachte wind. Op het bord prijkt een prachtig witte vogel. BLACK SWAN. Jill schudt lachend haar hoofd en stapt naar binnen. Aan een enorme bar bungelen grote bierpullen die er bijna om smeken gevuld te worden. Ze houdt zich in en bestelt een kop thee bij haar lunch.
.
Wie ontmoet Jill hier in deze pub? En waarheen voert haar reis?
Binnenkort de volgende post.
Als je me volgt op FACEBOOK, dan krijg je vanzelf bericht wanneer er weer een volgend achtergrond verhaal is.