De Vertrek-thriller: Chateau de Provence
.
Hoe leuk is het als je als lezer net iets meer achtergronden te weten kan komen van locatie of personages van een verhaal. Zeker als het een VERTREK-verhaal is. Dan is locatie van grote invloed.
Nou, dat komt mooi uit
Op deze pagina kun je dit allemaal volgen: kleine tips, net iets meer informatie, extra kennis van een personage of de locatie waar het zich afspeelt. Natuurlijk kun je mijn boeken prima lezen zonder deze achtergrond informatie, maar net deze kleine weetjes geeft een boek iets extra’s. Die welbekende kers op een toch al lekkere taart.
Dus neem af en toe een kijkje op deze pagina, want hier plaats ik steeds meer kleine achtergrondtips, foto’s, plattegronden en… waarschijnlijk ook wel een tekstfragment.
Geniet ervan!
En wie weet ga je de locaties van mijn VERTREK-boeken wel opzoeken als je op vakantie bent!
.
–> Nu als extraatje (direct bij aanmelding) het kort verhaal VLINDER.
Veel leesplezier!
.
– Weet jij in welk dorpje het verhaal zich afspeelt?
– Welk kasteel model heeft gestaan voor het Chateau?
– En weet jij hoe het zit met lavendel?
– Meer informatie over olijfolie
Hier lees je van alles over alle achtergronden
CHATEAU DE PROVENCE
Een vleugje Frankrijk
Een snuifje Lavendel
Een nipje olijfolie
Een mespuntje Julia en Luuc
Het verhaal:
Na een moeilijke periode in hun huwelijk willen Julia en haar man Luuc een nieuwe start maken. Als Luuc een Frans kasteel kan kopen met een grote olijvenboomgaard, vertrekken ze naar de Provence, de streek waar ze elkaar twaalf jaar geleden ontmoet hebben. Hun oude droom om beautyvakanties te gaan organiseren wordt werkelijkheid.
Als Julia korte tijd na Luuc arriveert is de plaatselijke bevolking in mineur: de geliefde kunstenares Cherie is vermist. Dan wordt in het kasteel een lijk van een jonge vrouw ontdekt…
Neem jij een kijkje in de schrijfkeuken van Chateau de Provence?
Bestel Chateau de Provence bij jouw eigen boekhandel!
Geplaatst op 8 maart 2018
Lavendel. Het blauwe goud van de Provence.
Maar naast lavendel speelt een ander goud ook een grote rol in deze thriller, namelijk olijfolie. Olijfolie is onwijs gezond, niet alleen om te eten maar ook voor je huid.
Natuurlijk weet Julia dat. En dus blijft ze geïnteresseerd in de oogst van de olijven. Zeker met de rassen die zij op hun landgoed van het Chateau hebben staan, is dit met recht het vloeibare goud te noemen. Een half klein flesje van deze olijfolie kost namelijk al een behoorlijke duit.
En dus houdt ze de olijfbomen in de gaten. Wanneer zijn de olijven rijp? Kun je dat proeven? Of is dat de kunst van een kenner, zoals bijvoorbeeld Joseph.
Lees hier wat Joseph erover zegt in het boek. Julia heeft net een hapje van een olijf geproefd:
‘Ze zijn nog niet goed,’ zegt Joseph en hij hoest de schorheid weg.
Julia voelt dat ze bloost. Best stom om te denken dat ze de olijven zo van de boom kan eten, ook al heeft ze geen idee welke bewerking de vruchten moeten ondergaan voor ze van die smaakvolle knabbels zijn bij een wijntje.
‘Wanneer gaan we ze oogsten?’
‘Als de huid net zo gerimpeld is als die van mijn moeder.’
Ze schiet in de lach. Diezelfde olijfolie is juist een oase van voeding is voor de huid.
‘Nog een paar weken, schat ik zo in,’ voegt hij eraan toe, terwijl hij peinzend naar de bomen kijkt. De stilte van de mist hangt roerloos tussen hen in. Joseph ziet er triest uit, bijna bezorgd. Julia durft de stilte niet te doorbreken. Ze laat de olijf tussen haar vingers door rollen, tot hij ertussenuit valt en in het gras terechtkomt.
‘Is dit een goed ras?’ vraagt ze.
‘In deze boomgaard staan de Bouteillanbomen, die zijn het eerst aan de beurt. Jullie oude bomen zijn van het ras Picholine, die oogst volgt daarna.’
‘Welke is het lekkerst?’
Joseph staart weer in de verte en schudt lichtjes met zijn hoofd. ‘Vraag een man nooit naar zijn mooiste vrouw.’
Terwijl Julia de woorden steeds opnieuw laat rondzingen, beseft ze dat zijn liefde voor olijven verdergaat dan wat dan ook. Wat goed dat Luuc hem als tuinman gevonden heeft.
.
Tja…
of dát ook werkelijk zo is, zal natuurlijk uit het verhaal blijken :-))
Geplaatst op 27 februari
Welk dorpje stond nou eigenlijk model voor Chateau de Provence?
Dit is het uitzicht vanaf een terrasje dat we vonden in het centrum van het dorpje Fontvieille. Een typisch Provencaals dorpje.
Het was best een bijzondere ervaring om ineens in het dorpje te zijn dat ik via Streetview natuurlijk al bezocht had. De huizen, terrasjes, het winkeltje dat ik ‘Chez Jeanette’ gedoopt had, de kerk waarop elke middag mannen de roddels van het dorp doornamen. Het was er allemaal.
Waarom moest ik er dan toch heen voor research?
Goede vraag.
De sfeer die je hier op de foto’s ziet, zegt je niets zonder de beleving. Zonder geur. Zonder de typische geluiden te horen, zoals het zangerige Franse taaltje. De warmte van de zon te voelen en ineens te zien dat er feitelijk een lager deel en een hoger deel is. Dat had ik niet gezien.
Maar belangrijker nog was het ervaren van de sfeer die je niet direct kunt benoemen, maar waarvoor je woorden moet zien te vinden die een gevoel beschrijven. Fontvieille is een dorpje waar rust te vinden is en stress op een zeer laag pitje staat. Een dorpje waar je zou willen wonen. Waar je thuiskomt en waar je voelt dat de bewoners blij zijn met jouw komst.
En juist dat laatste warme welkom ontbrak volledig voor Julia…
Geplaatst op 13 februari
Wonen in een kasteel…
Wie droomde er vroeger niet van om als een prinsesje of als prins door de lange gangen dwalen en bediend worden door lakeien…
In de Provence stikt het van de kastelen, maar deze heeft per direct mijn hart gestolen. Wat een prachtig plekje, met een schitterende tuin eromheen, olijvenboomgaarden waar beroemde olijfolie gemaakt wordt, en… de kleine kapel van de onderstaande post.
Dit is Chateau d’Estoublon, een veel bezochte locatie. Hier liep ik rond tussen de bloemen en voelde me Julia, die elk moment de brede trap naar de ingang kon oplopen om te zien hoe het opschoot met de verbouwing. Met een grote toren links die zeker ook terugkomt in het verhaal.
Het Chateau de Provence van Julia en Luuc heeft nog wel wat liefde nodig, vergeleken met dit geweldige kasteel. Lees een stukje mee:
“Boven haar hoofd hoort ze gefluit van vogels die haar komst lijken aan te kondigen. Julia kijkt vol opgewonden spanning om zich heen. Ze ziet de platanen langs de oprijlaan en in de verte, tegen de heuvel, de rijen zilveren bomen die voor het vloeibare goud moeten gaan zorgen.
Dan staat ineens het château in al zijn pracht en praal voor haar, het kasteel dat ze nu hun eigendom mogen noemen. Oké, er moet nog heel wat gebeuren, maar dat komt goed! Ze voelt de warmte op zich neerdalen; ze weet het zeker: ze gaan hier samen heel gelukkig worden.”
En dat laatste is natuurlijk maar zeer de vraag…
Geplaatst op 7 februari
Ik sta in de kleine kapel.
Het valt me pas op als ik er vlakbij ben, die vreemde vorm van het altaar. Terwijl we al dagenlang rondzwierven tussen de olijvenboomgaarden die omringd waren door enorme lavendelvelden, zie ik pas op het laatste moment dat het altaar een grote molensteen is.
Wat een prachtige ontdekking!
– Dit is de grote rolkei waar een andere steen rondjes overheen draait om de olijven te pletten en de pure olie te bevrijden.
– Dit is de molensteen die ik in mijn boek genoemd heb.
– De kei die ik in het gras heb gelegd (in gedachten natuurlijk) waarvandaan ze een schitterend uitzicht heeft over hun eigen grote boomgaard vol vloeibaar goud.
– De kei die de vluchtplek is geworden voor Julia die elke keer tot haar tenen toe getergd wordt.
En daar op die plek in deze kleine kapel wist ik: het klopt allemaal. Julia heeft hier misschien wel rondgelopen. Misschien zelfs wel in het kasteel gewoond waar deze kapel naast staat. Deze immens grote molensteen is inderdaad zowel een vruchtbare plaats voor gedachten, als een vluchtplek voor gekwetste zielen.
“Ze ziet afbeeldingen van everzwijnen, vossen en een uil, die haar met één oog kritisch lijkt te bekijken. Er hangt een vage wierooklucht die haar verrast.”
Een bizar gevoel daar in die kleine kapel in de Provence waar in de hoge glas-in-loodramen mooie taferelen afgebeeld werden…
Jager en wild.
Tja…
Geplaatst: 27 januari 2018
.
.
Vandaag een kleine primeur: een schets uit mijn aantekeningenboekje.
Een werkschets
Een hulpmiddel
Soms noodzakelijk, soms voor de leuk.
Deze was voor mij noodzakelijk en voor jullie voor de leuk.
Dit is het landgoed van Chateau de Provence waar Julia en Luuc zijn komen wonen.
Is alles een beetje te lezen?
Gelukkig weet ik wat er staat 
Voor jullie wordt alles duidelijk als het boek er straks is
Ga lekker op onderzoek uit
Er volgen meer leuke details in de komende weken.
Geplaatst: 29 januari 2018
.
.
In het verhaal van Julia en Luuc die samen een kasteel kopen in de lieflijke Provence, staat hun olijvenboomgaard centraal.
Julia en Luuc gaan Beautyweken verzorgen, en Julia kent de kracht van olijfolie.
De olijfolie uit een bepaalde streek in de Provence heeft een bijzondere kwaliteit, door het ras van de bomen en de manier waarop ze geperst worden. Extra vierge, maar dan ook nog extra speciaal. De olijfolie uit die streek kost dan ook een behoorlijke duit. Ze noemen het niet voor niets het vloeibare goud. Natuurlijk hebben wij er met veel plezier van geproefd 
Voordat ik in de Algarve kwam wonen, genoot ik al van deze heerlijke vruchten. Lekker pittig of met knoflook.
Nu staat ons land vol met olijfbomen, een stuk of twintig. Zelfs veel verschillende soorten. Je ziet hier (in mijn hand) de grote groene olijven van een boom bij onze beek. We hebben een deel van deze olijven apart gehouden voor het inmaken. Maar in de kisten liggen ook zwarte olijven, net wat rijper maar ook een stuk kleiner. Een andere smaak, dus ook deels voor de inmaak.
Jan heeft dit jaar met veel inzet deze olijven met de hand geplukt. Een mooie oogst van wel 180 kilo!!
Maar wat was er nou zo leuk?
Terwijl Jan bezig was met de pluk, schreef ik over deze zelfde oogst in het boek. Geweldig hoe synchroon dit soort zaken soms lopen. Research in eigen tuin.
Dat brengt het verhaal van Julia en Luuc zomaar eventjes heel dichtbij. Alsof ze elk moment ons land konden oplopen…