Onder de mispelboom

Onze rijke Nederlandse taal, het spelen met woorden, het heeft me altijd geboeid. Vaak heb ik me de vraag gesteld waar de wil vandaan komt om wat je wil zeggen net iets anders te verwoorden. Levendiger. Kleurrijker. Was ik in een vorig leven een bevlogen redenaar? Een troubadour? Wie zal het zeggen? Feit is dat ik al in het prille begin van mijn schoolcarrière op een goed blaadje stond bij zij die me de liefde voor de taal bijbrachten. Ging het over dictee of over het mooi schrijven tussen amper zichtbare lijntjes (‘schoonschrift’ heette dat dan) of het in elkaar knutselen van een verhaaltje dan deden ze geen moeite om hun goedkeuring te verstoppen.  Lees meer