Tag Archief van: doodeng

Met de billen bloot

Bang aangelegd ben ik niet. Ik schrijf graag over gevaarlijke mensen, spannende gebeurtenissen en enge ervaringen. Is er dan niets wat ik eng vind? Natuurlijk wel: opgesloten zitten. Het idee dat ik ergens vast zit, het gevoel dat ik niet zelf kan beslissen of ik weg kan, benauwt me. Ik zie graag licht en ruimte om me heen. Natuurlijk gebruik ik deze angst bij mijn schrijfwerk. Niet alleen in hoe ik woorden en zinnen aan elkaar puzzel, maar vooral ook bij hoe ik me als schrijver opstel.

De meeste mensen zien bij het woord ‘schrijver’ een stereotiep figuur voor zich: een warrige grijsaard die als kluizenaar opgesloten zit in zijn zolderkamer. Liefst ook nog worstelend achter een typemachine. Nou heb ik geen zolderkamer, dat scheelt. Maar daarnaast zou het me vreselijk benauwen. Hoe kun je schrijven over mensen als je van de buitenwereld afgesloten bent? Als je geen contact hebt? Mijn inspiratie zou spontaan opdrogen. Ik ben een mensenmens, sta graag in contact met mijn lezers, en ik besteed daar dan ook veel tijd aan. Graag zelfs.

Mijn creatieve brein – waar ik zelf soms erg moe van word – heeft weer iets nieuws bedacht. Want zelfs in mijn eentje schrijven aan een boek wilde ik eens anders aanpakken. En dus schrijf ik nu een interactieve thriller. Kijk, en dat is ineens doodeng. Want hoe moet dat als ik vastloop? Geef ik niet teveel spoilers weg? Verliezen mijn lezers de interesse niet bij een dusdanig lang traject? Eng dus.

Nou hou ik wel van een uitdaging en dus ga ik met de billen bloot. Ik post regelmatig polls waarin iedereen kan stemmen op een naam van een personage of de locatie waar het verhaal zich afspeelt. En ik stel vragen die allemaal een relatie hebben met mijn thriller. Wat zou jij doen als je na een etentje bij een vriend opgesloten blijkt te zijn in zijn huis? Dat soort vragen. In het begin hebben de lezers en ik elkaar wat aarzelend afgetast, maar nu loopt het als een trein. Er worden veel reacties geplaatst, waar ik inspiratie uithaal.

Toch is het een van de engste dingen om te ondernemen als schrijver, omdat publiekelijk op je bek gaan niet echt fijn is. Maar, zoals gezegd, gelukkig ben ik niet bang aangelegd. En die blote billen? Ach, die zijn sinds de 50 grijze tinten helemaal hot.